Родны наш горад – Ляхавічы вельмі старажытны. Упершыню яго назва ў гісторыі ўпамінаецца ў 1492 годзе. Адразу ён і горадам не быў. З цягам часу і па розных абставінах пераходзіў ва ўладанне к розным гаспадарам, а ў 1572 годзе – ён ужо знаёмы сваім вялікім замкам “Ляхавіцкая фартэцыя”, якую доўгі час не маглі зламіць і заваяваць ворагі.
Гэты замак быў з усіх бакоў запоўнены вадой, рэчкай Ведзьмай. Адкуль пайшла назва рэчкі ніхто дакладна не ведае, але ёсць шмат казак і легенд.
Уздоўж рэчкі Ведзьма да нашых дзён захаваліся крэпасныя валы «Ляхавіцкай фартэцыі». На левам беразе рэчкі Ведзьмы, на месцы, дзе раней знаходзіўся замак, ужо ў наш час пастаўлены памятны знак , на якой высячаны герб горада з контурамі «Ляхавіцкай фартецыі». У памяць аб ёй на цэнтральнай плошчы горада ўстаноўлена мемарыяльная капліца.
У нашам раёне ёсць і іншыя цікавыя мясціны. Вось напрыклад, сядзіба вёскі Грушаўка – у 16 стагодзі гэта быў вялікі каменны будынак, а ў 19 стагоддзі на яго месцы быў пабудаваны вялікі драўляны будынак, які стаіць да нашага часу, але патрабуе рамонту. На тэрыторыі сядзібы растуць старыя цікавыя дрэвы: ліпы, дубы, клёны.
Есць чароўная “Лесвіца ў неба” - алея ліственіц, якія былі пасаджаны так, што паказваюць нам "лесвіцу ў неба": адразу ідзе рад нізкіх дрэваў, далей - вышэй, далей - яшчэ вышэй і г.д. І што цікава - дрэвы так і растуць сотні гадоў, не абганяючы рост наступнага рада ліственіц.
Гэта “лесвіца” праходзіць да самой капліцы, якая зберагае ў сабе мінулае прошлае.
У вёсцы Мядзведзічы знахоздіцца вельмі прыгожы і старадаўні касцёл пятра и Паўла. Упершыню ён быў пабудаваны ў 1483 годзе. Адразу ён быў каменны, потым ў1545 годзе князь Радзівіл пабудаваў новы, з дрэва, які прастаяў вельмі доўга. Адзін час ен належыў каталіцкаму прыходу, затым яго перадалі праваслаўнаму духавенству. Ў 1905 годзе святыню вярнулі каталічным веруючым. У сённяшні час гэта вялікі і прыгожы будынак, які наведваюць шмат людзей.
Парк Дзяржаўнага значэння «Репіхава»
Упершыню двор «Рэпухаў» упамінаецца ў Мэтрыке Вялікага Княства Літоўскага ў 1481 годзе.
Сядзіба ахаплівае плошчу больш чым 6 гектараў. Гэта вельмі вялікая плошча. Там посажена ліпавая алея, дрэвы якой растуць на адлегласці 8 метраў. Тут ёсць тры пруда рознай формы. На самам вялікам знайходзіцца востраў, на яком растуць пышныя елкі і бярозы. У прудах вырошчваліся розныя віды рыб: шчупакі, карпы, карасі. У старадаўні час было шмат кветнікаў, тэнісная пляцоўка. Будынкаў на тэррыторыі не захавалася, аднак з пісьменых звестак мы ведаем, што на тэрыторыи знаходзіліся вялікі будынак гаспадароў,будынаккучара і повара, канюшня,склеп, звярынец. Са ўсіх будынкаўзахаваўся толькі склеп.
Парк прадстаўляесабоюасобую каштоўнасць, таму штошмат раслін, якія тут ёсць,занесеныў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь. У гэтым месцы доўгі час жыў беларускі паэт Ян Чачот.
Гэтыя мясціны прайшлі шмат выпрабаванняў за весь час, але як і раней парк «Рэпіхава» жыве, радуе вока, даруе людзям, якія яго наведваюць радасць сувязі з прыродай, з прыгажосцю нашай зямлі.
Таксама з пункту гледжання гісторыі цікавасць прадстаўляе сабой Рэпіхаўскі лес недалёка ад вескі Крывошын. Тут увекавечана месца, дзе 9 траўня 1863 года атрад Кастуся Каліноўскага ўступіў у бой з царскімі войскамі.
Адным са старэйшых памятнікаў культуры и архітэктуры ў раёне з’яўляецца Пакроўская царкваўвёсцы Крывошын. Спачатку гэта быў невялікі касцёл (1670 год), потым яго перабудаваліпад праваслаўную царкву.
Цепер яго наведваюць веручыя з самой вёскі , а таксама з бліжэйшых вёсак.
Сядзіба Бохвіцей ў вёсцы Флер’янава
Незвычайная сядзіба запрашае наведвельнікаў прыгожым ўваходам. Сядзібу пабудаваў ў 1870 годзе Ян Бохвіц — сын пісьменніка Фларияна Бохвіца. Яго наведвалі Уладзіслаў Реймант, Генрых Нусбаўм, Юзэф Катарбінскі, Люцына Катарбінская, Рейтаны, Радзівілы і іншыя.
Каля сядзібы раскінуўся парк, куды Ян дастаўляў шмат рэдкіх і экзатычных відов дрэў і кустоў. Па сенняшні час захаваліся дрэвы конского каштана, сасны сібірс¬кай кедравай, ліственіцы, белай акацыі.
Савейкі–гэта вёска Ляхавіцкага раёна, Бресцкай вобласці Беларусі. Асноўнай славутасцювёскі Савейкіз’яўляеццабылысядзібны комплекс. У яго складўваходзіцьбудынак, некалькігаспадарчыхзбудаванняў, фрагменты парка івадаём. Будынакўвёсцы быў пабудаваныў сярэдзіне 19-гастагоддзя. Ён вялікі і прыгожы.
У свой час ён належыў разным знакомітым людзям. Апошнім з іх быў Гектар Навіцкі.
Сядзібны комплекс і капліца ў весцы Савейкі з’яўляюцца цікавымі архітэктурным помнікам, культурна-гісторычнай каштоўнасцю Беларусі.
Сядзіба Чарноцкіх ў вёсцы Нача
Сядзіба пабудавана ў пачатку ХIX стагоддзя Міхайлам Чарноцкім. Дом з флігелямі, парк з вадаёмамі, сад і вялікі гаспадарчы двор размяшчаліся на больш чым 20 гектарах. Доўгая алея, з дзвюх бакоў якой раслі таполі, падводзіла наведвальнікаў да ганка перад домом – аднапавярховаму будынку з шасцікалоным порцікам.
Цікавасць прадстаўляе парк, які захаваў старыя прагулачныя маршруты. У парку ёсць загадкавы стол, з круглых гранітных пліт. Акрамя гэтага, ёсць тут і загадкавыя «сонечныя часы» – іх раней прадстаўлялі 12 (засталося - 4) ліственіц, якія былі высаджаны па кругу і дапоўненых валунами. На камнях часткова захаваліся незразумелыя нам надпісы.
Свята-Духаўская царква ў вёсцы Падлессе
Першае цудоўнае праяўленне ў гэтых мясцінах адносіцца к XV—XVI стагоддзям. На месцы царквы ў старажытны час стаяў вялікі валун – з ім звязваюць шмат казак і легенд, ў якіх расказваецца аб загадкавых ачуньваннях хворых людзей, хто дакранаўся да валуна. А потым на валуне раптоўна ўзнікла ікона.
Мсціслаўскі ваевода Георгій Сапега пад час цяжкай хваробы хадзіў да гэтай іконы і паабяцаў, што, калі паправіцца, пабудуе тут сапраўдную царкву.
Ён паправіўся і ў 1637 годзе ён пабудаваў храм.
А вось цяперашняя Свята-Духаўская царква пабудавана яшчэ праз некалькі стагоддзяў. Ніхто дакладна не ведае калі, але па некаторым літэратурным звесткам у гэтым годзе Падлеская царква адзначыць сваё 375-годдзе.
Патапавіцкія валуны
Вялікія валуны с высечанымі латінскімі і грэчаскімі крыжамі знаходзяцца на краю вёскі Патапавічы, на якіх выбіта дата 1683 год.
Ніякіх сведкаў, акрамя легенды, як яны ўзніклі і адкуль няма. Да сённяшніх дзён помнік у вёсцы Патапавічы застаецца адной з самых хвалюючых загадак былога часу.
раскрыть » / « свернуть